Sobąprzepisywanie. Między wydaniami. Wiedeńskiej apokalipsy i Podróży do granic sztuki Ewy Kuryluk

Artykuł proponuje nowy termin badawczy: sobąprzepisywanie, utworzony w nawiązaniu do pojęcia Michela Foucaulta, ujawniający narcystyczny i transgresywny aspekt kultury siebie. Staje się on narzędziem do analizy osobowościowej pracy autora nad sobą oraz stylotwórczej pracy nad tekstem. W rozprawie przeanalizowano przemiany stylu pisarskiego Ewy Kuryluk w latach 1970-2005. Badania obejmują porównanie dwóch wydań dwóch książek naukowych tj. Wiedeńskiej apokalipsy (1974; 1999) oraz Podróży do granic sztuki (1982; 2005), które zostały poddane przez autorkę poważnej autokorekcie obejmującej wykreślenie nadmiaru treści. Sobąprzepisywanie Kuryluk uwidacznia, jakie piętno na jej stylu odcisnęło doświadczenie emigracji, adaptacje językowe i kulturowe, zdobycie wiedzy na temat żydowskiej tożsamości matki oraz przejście z maszyny do pisania na komputer. Rozprawa proponuje także nowe podejście do badań nad idiostylem akademików oparte na analizie wariantów tekstów naukowych.The article proposes a new research term, namely “self-rewriting,” created with reference to Michel Foucault’s concept, which reveals the narcissistic and transgressive aspect of the culture of the self. It becomes a tool for analyzing the author’s shaping-style processes and his/her work on the self. The article analyses the transformation of Ewa Kuryluk’s writing style in the period 1970–2005. The research was based on a comparison of two editions of two essayistic books, that is Wiedeńska Apokalipsa (Viennese Apocalypse; 1974; 1999) and Podróży do granic sztuki (The Journey to the Limits of Art; 1982; 2005), whose second editions were broadly edited by the author. “Self-rewriting” reveals the mark left on Kuryluk’s style by the experience of emigration, the need to adapt to foreign languages, the knowledge of her mother’s Jewish identity, and the technological revolution, namely the replacement of a typewriter with a computer