Dzieci i polityka pamięci. Analiza narracji muzealnej Instytutu Jad Waszem

How does Yad Vashem Institute presents the stories of the youngest participants in the war? What role do children play in its narrative? Do the authors of the exhibition devote separate exhibition to them – or are the children’s fates ‘inscribed’ in the overall message about history? Is the death of victims or the death of heroes at the centre of the message? Is the museum presentation dedicated to specific, individual figures or rather to communities of anonymous participants in wartime events? The author of the article addresses those questions by analysing the narrative line of the Holocaust History Museum (Yad Vashem) in Jerusalem. The research conducted show that the Holocaust story presented in this place focuses on the loss and suffering that resulted in interrupted lives. The perspective of the victims dominates the exhibition analysed. The civilian victims of occupation and Genocide are at the centre of the exhibition.W jaki sposób Jad Waszem eksponuje historie najmłodszych uczestników wojny? Jaką rolę odgrywają dzieci w prezentowanej ekspozycji? Czy jest im poświęcona odrębna wystawa, czy ich losy są wpisane w ogólną narrację? Czy w centrum przekazu znajduje się śmierć ofiar, czy może śmierć bohaterów? I wreszcie – czy mamy tu do czynienia z dziecięcym bohaterem zbiorowym, czy raczej ze zbiorem indywidualnych historii i biografii młodych osób znanych z imienia i nazwiska? Autor poszukuje odpowiedzi na te pytania, analizując linię narracyjną Muzeum Historii Holokaustu w Instytucie Jad Waszem w Jerozolimie. Stwierdza, że zorganizowana tu wystawa stała koncentruje się na utraconym i przerwanym życiu. Dominuje w niej perspektywa ofiar wojennego dramatu rozpętanego przez nazistowskie Niemcy, a głos oddano tu przede wszystkim – żyjącym i nieżyjącym – cywilnym ofiarom okupacji, wojny i Zagłady