Politics of Sectarianism in Syria During the Presidency of Bashar Al-Assad

Contemporary Syrian politics is a paradox. On the one hand, the ruling Baath regime led by President Bashar al-Assad claims national unity and co-existence based on alleged secularism. On the other hand, the same regime foments existing sectarian strife for its benefit. Today’s Syria seems to be torn between two seemingly opposite realities – secularism and sectarianism. To solve this puzzle, the authors conducted the frame analysis of the presidential speeches since the eruption of conflict in 2011. They have proved that Assad has denied the facts, skilfully constructing desectarianisation discourse, while deepening the sectarian divisions. By doing so, he increases the legitimisation of his rule as well as chances for survival. The Syrian regime has entrenched the sectarian practices which it theoretically stands against. It is a unique case of de-sectarianisation as sectarianisation.Obecna polityka syryjska stanowi swoisty paradoks. Z jednej strony – rządzący reżim basistowski z prezydentem Baszszarem al-Asadem głosi jedność narodową zbudowaną na rzekomym sekularyzmie. Z drugiej strony – ten sam reżim, kierując się swoim interesem, powiększa podziały między poszczególnymi grupami etniczno-religijnymi. Dzisiejsza Syria zdaje się być rozdarta między dwa pozornie wykluczające się zjawiska – sekularyzm i sektarianizm. Aby rozwiązać ten paradoks, autorzy poddali analizie ramowania prezydenckie przemówienia od wybuchu konfliktu w 2011 roku. Udowodnili, iż Al-Asad przeczy faktom, zręcznie konstruując dyskurs desektarianizacyjny przy jednoczesnym pogłębianiu sektarianizmu. W ten sposób prezydent wzmacnia legitymizację swoich rządów, jak również zwiększa szanse na przetrwanie. Syryjski reżim oficjalnie zwalcza sektarianizm, lecz de facto go podsyca. Jest to więc szczególny przypadek desektarianizacji jako sektarianizacji