An examination of the impact of parent-child relationship on the development of preschool children

Okul öncesi dönem çocuklarının anne babaları ile olan ilişkilerinin onların gelişimlerine etkisinin incelenmesini amaçlayan araştırmada nicel araştırma yöntemi olan ilişkisel araştırma modeli tercih edilmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu ise Gaziantep il merkezinde bulunan ve araştırmacı bakımından kolay ulaşılabilir olan kurumlar arasından seçilen 48-72 aylık okul öncesi dönem çocukları ile bu çocukların aileleri oluşturmaktadır. Yapılan araştırmada, çocukların demografik bilgileri edinilmiş, gelişimleri değerlendirilmiş ve ebeveyn çocuk ilişkisi incelenerek çocukların gelişimlerindeki rolü açıklanmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre; ebeveyn çocuk ilişkisi ile çocukların gelişimleri arasında yalnızca ebeveyn-çocuk ilişkisindeki yakınlığın kişisel/sosyal gelişim alt boyutuyla olumlu ve düşük düzeyde ilişkili olduğu belirlenmiştir. Uygulanan hiyerarşik regresyon analizi sonuçlarına göre; ilk adımda analize dahil edilen demografik değişkenlerin kişisel sosyal gelişimin %27‟sini açıkladığı ve bu oranda da istatiksel olarak anlamlı sonuç yaratan değişkenlerin çocuğun cinsiyeti ve yaşı olduğu belirlenmiştir. Çocukların kişisel/sosyal gelişimleri üzerinde diğer gelişim alanları arasından yalnızca kaba motor gelişim alanının istatiksel olarak etkili olduğu anlaşılmıştır. Ebeveyn çocuk ilişkisinin çocukların kişisel sosyal gelişimlerindeki etkisi ise yalnızca ebeveyn çocuk arasındaki yakınlığın kişisel sosyal gelişimi etkilediği belirlenmiştir. Ebeveyn çocuk ilişkisindeki çatışmaların çocukların kişisel sosyal gelişimlerini anlamlı olarak etkilemediği görülmekle birlikte hali hazırda katılımcı ebeveynlerin çocukları ile ilişkilerinde çatışmaları pek yaşamadıklarını ifade ettikleri de görülmüştür. Ebeveyn çocuk ilişkisinde kurulan yakınlığın önemi mevcut araştırma ile çocukların özellikle kişisel sosyal gelişimlerindeki rolüne dikkat çekmiştir.This research aims to investigate the influence of parent-child relationships on the development of preschool children. The research adopts a quantitative research method and utilizes a correlational research model. The study group consists of 48-72month-old preschool children and their families, selected from institutions located in the city center of Gaziantep, which were easily accessible to the researcher. During the research, the demographic information of the children was obtained, their development was evaluated, and the role of parent-child relationships in their development was explained. According to the findings of the research, it was determined that there is a positive and low-level correlation between parent-child relationship closeness and the personal/social development sub-dimension of children's development. Hierarchical regression analysis results indicated that the demographic variables included in the analysis explained 27% of personal/social development, and variables such as the child's gender and age significantly contributed to this explanation. Among the various developmental areas, only the gross motor development was found to have a statistically significant effect on children's personal/social development. Regarding the impact of parent-child relationships on children's personal/social development, it was found that only the closeness between parents and children influenced their personal/social development. Although conflicts in parent-child relationships did not significantly affect children's personal/social development, it was observed that the participating parents generally did not experience significant conflicts with their children. The significance of establishing closeness in parent-child relationships has been highlighted by this study, particularly concerning the role it plays in the personal/social development of children