Początki i rozwój warsztatów terapii zajęciowej w Polsce

The paper presents the process of creation and development of occupational therapy workshops in Poland, as well as their role in the rehabilitation of people with disabilities - participants of occupational therapy. The first occupational therapy workshops were established in Poland in 1992. Occupational therapy workshop is an organizational and financial outpost, creating for people with disabilities who are unable to work the possibility of social and vocational rehabilitation of gaining or regaining the skills necessary for employment. The main goal of occupational therapy is to enable the participants to fully participate in normal life. After 2006 there has been a marked decline in the number of start-up workshops, which is associated with a reduction in funding of their activities from PFRON’s budgetary means to 90% of the cost. The potential of the workshop in Poland would be used better if there were more vocational development and training centre. The vocational and social rehabilitation of people with disabilities has been statutory supported for twenty. But there was no proposed system for graduates of occupational therapy workshops, which means that only a very small number of them start their careers. But surely the participation in the activities of occupational therapy workshops has a positive influence on the participants, giving them a chance for a place in the society and, therefore, the role of workshops in the rehabilitation treatment in Poland cannot be overestimated.Celem pracy jest przedstawienie procesu powstawania i rozwoju warsztatów terapii zajęciowej w Polsce, jak również ich roli w procesie rewalidacji osób niepełnosprawnych – uczestników terapii zajęciowej. Pierwsze warsztaty terapii zajęciowej utworzono w Polsce w 1992 roku. Warsztat terapii zajęciowej oznacza wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo placówkę, stwarzającą osobom niepełnosprawnym niezdolnym do podjęcia pracy możliwość rehabilitacji społecznej i zawodowej w zakresie pozyskania lub przywracania umiejętności niezbędnych do podjęcia zatrudnienia. Głównym celem terapii zajęciowej jest umożliwienie uczestnikom pełnego udziału w normalnym życiu. Po 2006 roku nastąpił wyraźny spadek liczby nowo powstałych warsztatów, co jest związane ze zmniejszeniem dofinansowania ich działalności ze środków PFRON do 90% kosztów. Potencjał warsztatów, byłby lepiej wykorzystany gdyby w Polsce powstało więcej zakładów aktywności zawodowej. Przez dwadzieścia lat ustawowego wspierania rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych nie doszło do wypracowania systemowej propozycji dla absolwentów warsztatów terapii zajęciowej, co powoduje, że tylko ich znikoma liczba podejmuje rocznie pracę zawodową. Jednak z pewnością uczestnictwo w zajęciach warsztatów terapii zajęciowej pozytywnie wpływa na uczestników, daje im szansę na należne miejsce w społeczeństwie i dlatego roli warsztatów terapii w systemie rehabilitacji w Polsce nie sposób przecenić