Blaise Cendrars i Jehan Rictus albo nędza tego świata

Poeta dzisiaj prawie zupełnie zapomniany, Jehan Rictus (właściwie: Gabriel Randon, 1867-1933) stanowił dla Cendrarsa ważne odniesienie. Autor "Wielkanocy w Nowym Jorku" (1912) uważał autora poematu "Le Revenant" ("Zjawa", 1897) za największego i najbardziej religijnego poetę przełomu wieku. Poemat ten, recytowany najpierw przez Rictusa w kabaretach paryskich i włączony do zbioru "Les Soliloques du Pauvre" (1903), został napisany - jak wszystkie inne utwory tego poety - gwarą robotnika paryskiego. W liście do poety, Mallarmé określił tę "deformację" języka poetyckiego mianem "genialnej". Twórczość Rictusa stanowi istotne dopełnienie obrazu poezji francuskiej od romantyzmu do nadrealizmu i znajduje swoje miejsce w refleksji nad złożoną i stosunkowo słabo zbadaną problematyką wzajemnych relacji między literaturą a życiem społecznym i politycznym przełomu wieku (idealizm, dekadentyzm, socjalizm, anarchizm, mistycyzm ...