Nędza i nędznicy w twórczości Michela Tourniera

Słowo "la misère" ("nędza"), użyte po raz pierwszy w Psałterzu z Cambridge w roku 1120 i które pochodzi od łacińskiego słowa "miseria" (ubóstwo, nieszczęście), oznacza w języku francuskim przede wszystkim stan skrajnego ubóstwa, stan osoby pozbawionej środków do życia. Jednakże mówiąc o ludzkiej nędzy można mieć na myśli nie tylko aspekty ekonomiczne życia, ale także aspekty egzystencjalne, to co można za Malraux nazwać "kondycją ludzką". Nędza, w obu znaczeniach tego słowa i według tradycji biblijnej stanowi ludzką dolę od samego początku albo prawie od początku, od grzechu pierwszej pary ludzkiej w raju. To trzeci rozdział Księgi Rodzaju opisuje nam najpierw ten akt buntu, nieposłuszeństwo Adama i Ewy, akt, którego wszyscy ponosimy konsekwencje, a następnie gwałtowną reakcję Boga, skazującego rodzaj ludzki na wygnanie i nędzę. Autor referatu omawia temat nędzy (w obu znaczeniach słowa) w twórczości Michela Tourniera, w jego powieściach (Vendredi ou les limbes du Pacifique, Les Météores, La Goutte d'or, Eléazar ou la Source et le Buisson), intelektualnej autobiografii Le Vent Paraclet oraz w jego krótkich tekstach, esejach, opowiadaniach i nowelach (Le Roi Mage Faust, La Fugue du petit Poucet, Défense et illustration des mauvaises herbes, Misère et grandeur des nomades, Le Mendiant des étoiles