S težnjom da se ponudi uvid u nekoliko mogućih pravaca eventualnih budućih proučavanja odnosa religije i emocija, u radu se razmatra nekoliko tema: pravi se osvrt na tri mo guća uticaja religije na emocije, a to su pobuđivanje, regulacija i upoteba emocija; postavlja se pitanje svetih emocija kao posebne kategorije emocija i, na kraju, teži se relativizaciji hrišćanski oblikovanih koncepata samokontrole i poniznosti kao ljudskih vrlina. U fokusu interesovanja nije religija, već emocije u religijskom kontekstu. Emocije se ne posmatraju kao date i univerzalne, već im se pristupa iz konstruktivističke perspektive – kao naučenim i kulturno oblikovanim fenomenima