U ovom radu se razmatra pozicija ekumenskog ekspresivizma, tj. metaetičke teorije prema kojoj moralni sudovi istovremeno izražavaju subjektov sentiment (ne) odobravanja objekata, postupaka i praksi koje instanciraju određena svojstva, kao i subjektovo verovanje da ti objekti, postupci i prakse instanciraju pomenuta svojstva. Nakon detaljnog prikaza centralnih postavki ove filozofske pozicije, analiziraćemo koliko uspešno ona može da otkloni pretnju koju ispostavlja modifikovana varijanta argumenta otvorenog pitanja, kao i to da li može da reši čuveni Frege-Gičov problem, koji se opravdano smatra najozbiljnijom preprekom za usvajanje bilo kog oblika ekspresivizma. Zaključak ove analize je da nije opravdana tvrdnja da ekumenski ekspre...