Iako je svest o ljudskom pravu na slobodno širenje i primanje informacija sada već doboko i čvrsto utemeljena u svaki iole smislen demokratski projekt, malo je onih istovremeno svesnih da u isti korpus ljudskih prava spada i pravo svakog čitaoca, slušaoca i gledaoca da dobije odgovor na jednostavno pitanje: ko se to javnosti obraća preko novina, radija i televizije? Jer, samo mediji čija je vlasnička struktura potpuno prozračna i javnosti znana, i mediji čiji se novinari pridržavaju unapred obznanjenih i opštepoznatih profesionalnih novinarskih i drugih medijskih standarda, usklađenih sa opšteprihvaćenim demokratskim standardima, mogu da uživaju kredibilitet i poverenje onih kojima se obraćaju i doprinesu stvaranju javnosti koja raci...