Cumhuriyet Dönemi'nde Turizm Eğitimi

Turizm sektörü 1950’li yılllardan sonra en hızlı gelişen sektörlerden biri olmuştur. Olağanüstü gelişmelerin yaşandığı istinai dönemler dışında, her geçen yıl turizm hareketlerine katılan turist sayısı artmış, buna paralel olarak turistlerin bu turizm hareketlerini gerçekleştirirken yapmış oldukları harcamalar da büyük artış göstermiştir. Küresel çapta büyük artış gösteren turizm gelirlerinden istenen payı alabilmek ülke ekonomileri açısından oldukça önemli hâle gelmiştir. Bununla beraber, ülkelerin ekonomilerinde, özellikle az gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde, her geçen gün önemini ve ağırlığını artıran turizm sektöründe rekabet de hızla artmıştır. Bu rekabette öne çıkmak için müşteri memnuniyetinin sağlanması ve sunulan hizmet kalitesi en önemli faktörler olarak kabul edilmektedir. Yoğun insan emeği gerektiren sektörlerin başında gelen turizm sektörü, müşteri ile direkt etkileşimin de en üst düzeyde olduğu sektörler arasındadır. Bu özellikler nedeni ile turizm sektöründe çalışanların niteliklerinin istenilen düzeyde olması müşteri memnuniyeti ve sunulan hizmet kalitesi açısından önem arz etmektedir. Turizm sektöründe istenilen nitelikte çalışanların yetiştirilebilmesi için ülkelerin uyguladıkları turizm eğitimi politikaları ve uygulamaları önem arz etmektedir. Planlı döneme kadar turizm eğitimi sistemi kurulamayan Türkiye’de, planlı dönemler esnasında yapılan çalışmalarla bu amaca ulaşılmıştır. Türkiye’de başlangıçta yaygın eğitim faaliyetleri ile başlayan turizm eğitimi önce ortaöğretim düzeyinde örgün eğitim, daha sonraları önlisans, lisans, lisansüstü düzeyde olmak üzere örgün eğitimin tüm kademelerine yayılmıştır. Bu araştırmada ağırlıklı olarak planlı dönemler olmak üzere, Türkiye’de gerçekleştirilen turizm eğitiminin tarihçesi, yapısal durumu, yaygın ve örgün turizm eğitimi çalışmaları ele alınmıştır