Tromboz olan ve olmayan Behçet hastalarında trombositleri aktive eden faktör (PAF) aktivitesi

Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.ÖZET Tromboz olan ve olmayan Behçet hastalarında, inflamatuar süreçte bu inflamasyona yanıt olarak endotel hücrelerinden sunulan, lökositlerden ve trombositlerden salınan, endotel fonksiyonunu yansıtan, aynı zamanda trombosit aktivasyonuna yol açarak trombus oluşumunda da rolü olan PAF ve bununla birlikte aktivasyonu izleyerek trombositler yüzeyinde sunulan trombosit aktivasyon belirleyicisi CD62P'yi çalışıp, trombositlerde aktivasyonun olup olmadığını ve bu aktiviteye PAF'ın katkısının ne olduğunu araştırmayı amaçladık. Çalışmamızda, Uluslararası Behçet Hastalığı Çalışma Grubu'nca belirlenen tanı kriterlerini taşıyan 15 trombozlu, 15 de mukokutanöz semptomları olan 30 olgu incelenmiştir. Bu iki grupta; laboratuar ve klinik parametreler, ACA IgG ve ACA IgM, plazmada PAF, uyarılmamış lökositlerde bazal PAF, Ca iyanofor ile in vitro uyarılmış lökositlerde PAF ve trombositten zengin plazmada trombosit aktivasyon belirleyicisi CD62P çalışılmıştır. Ayrıca, yeni klinik aktivasyonu belirlemek amacıyla, son 4 hafta içinde olmuş ya da devam etmekte olan oral aft, genital ülser, ENBL, GYT, akneiform cilt lezyonu, artralji, artrit ve GİS semptomları not edilmiştir. Çalışmamızda, trombotik grupta bakılan tüm PAF (plazmada, lökositlerde bazal ve uyarıldıktan sonra ölçülen değerler) ve CD62P değerleri, mukokutanöz gruptaki değerlere göre anlamlı olarak yüksek bulundu. Bu gruptaki plazma PAF (p=0.001), uyarılmamış lökositlerde PAF (p=0.017) ve Ca iyanofor ile aktivasyon sonrası aktive olmuş lökositlerdeki PAF (p=0.024) ve delta-CD62P (p=0.023) değerleri anlamlı olarak yüksek idi. Plazma PAF değerleri ile delta-CD62P değerleri arasında, tüm çalışma grubu birlikte değerlendirildiğinde, pozitif bir ilişki belirlendi (r=0.533, p=0.002). Behçet hastalarında bulduğumuz bu sonuçlar, PAF'ün trombozla ilişkili olduğunu düşündürdü. Trombosit aktivasyon belirleyicisinin (CD62P) de, bu yüksek plazma PAF değerleri ile pozitif bir ilişki göstermesi, PAF'ün Behçet hastalarındaki trombozla da ilişkili olduğu düşüncemizi desteklemektedir. Tüm bu sonuçlar, Behçet hastalarında da damar endotelinin uyarıldığını, bu uyarı ile endotelden PAF ve P-selektin sunulduğunu, nötrofillerin ve monositlerin de uyarılıp dolaşıma aşın PAF saldıklarını, bu salınan PAF'ün ise yalnızca inflamatuar dozda olmayıp trombositleri aktive edebilecek miktarlarda olduğunu düşündürmektedir. 62PAF ve CD62P değerlerindeki bu artışın, klinik aktiviteyle ilişkisine baktığımızda, son 4 hafta içinde yeni klinik bulguların olmasıyla PAF ve CD62P' nin ilişkili olmadığını gördük. Bu bulgu, PAF değerlerinin trom bozla kuvvetle ilişkili olduğu düşüncemizi daha da kuvvetlendirdi. Yeni klinik aktivite varlığı, sedimantasyon ve CRP ile de ilişkili bulunmadı. Bizim çalışmamızda, dolaşıma salınmayan trombosit membranına fikse P- selektin'ler, monoklonal antikoru kullanılarak çalışıldığından, endotel kaynaklı da olabilen solubl P-selektinler dışlanabilmiş, yalnızca trombosite ilişkin aktivasyonu yansıtan sonuçlar elde edilmiştir. Bu nedenle daha özgül sonuçlar olduğunu söyleyebiliriz. Sonuç olarak, trombozlu Behçet hastalarında, hem damar içi hem de hücresel PAF'ün anlamlı arttığı ve aynı zamanda artmış olan trombosit membranında bulunan CD62P ile pozitif ilişkide olduğu bulunduğundan, PAF'ün BH patofizyolojisinde önemli yer tuttuğu ve özellikle de hücre içi ve hücreler arası etkileşimi kontrol ederek tromboz oluşumundan, hatta devamlılığından sorumlu en temel faktörlerden biri olduğu, Behçet hastalarında, tromboz proflaksisinde ve tedavisinde PAF antagonistlerinin de kullanılmasının mantıklı olacağı ve bu konuda çalışmaların yapılması gerektiği düşünülmüştür. 6