Een dijk en een woonplatform uit de Romeinse periode in Stene (Oostende)

De opgravingen in Stene behoren tot een van de weinige archeologische operaties in de Vlaamse kustvlakte waarbij bewoningssporen uit de Romeinse periode in situ onderzocht zijn. Bovendien werd hier een nieuw inzicht verkregen in de bewoningsstructuur en de manier waarop de mens het dynamische kustlandschap naar zijn hand probeerde te zetten. Waarschijnlijk kende de vindplaats vóór de aanleg van de dijk een volledig zout milieu waarbij zeewater tweemaal per dag werd aangevoerd via een systeem van getijdengeulen. Bedijking was dus nodig om een zone aan de invloed van het water te onttrekken. Enige tijd later bouwde men tegen deze dijk een woonplatform aan dat in meerdere fasen is opgeworpen en dat minstens twee bewoningsfasen heeft gekend. Vondsten wijzen erop dat het gebied gericht was op veeteelt en akkerbouw. Het is duidelijk dat menselijke ingrepen en activiteiten in de kustvlakte significanter waren dan tot nog toe gedacht, in elk geval in de Romeinse periode en misschien ook vroeger. Dit onderzoek zet aan om met andere ogen en met behulp van een andere methodiek toekomstig onderzoek in de kustvlakte aan te pakken en deze site te beschouwen als een eerste stap naar nieuwe inzichten in het complexe kustcultuurlandschap