Zwiększenie wartości nutraceutycznej kiełków brokułu poprzez zastosowanie elicytorów biotycznych

Contrary to genetic engineering elicitation is a cheaper and socially acceptable methods for improving plant food functionality. In this work broccoli sprouts were elicited with Saccharomyces cerevisiae (SC) and Salix daphnoides bark (SD) extracts. The most effective elicitors of phenolics overproduction were 1% SD and 0.5% SC. Treatment with 0.1% SC significantly increased content of ferulic acid, whereas p-coumaric and syryngic acids levels were significantly elevated by elicitation with SC (0.5% and 1%) and SD. All studied extracts appeared to be very effective elicitors of kaempferol biosynthesis (17-fold for 0.1% SC). In the case of mastication-extractable phytochemicals significant increase of SOD-like activity was observed after elicitation with 0.1% SC, 1% SC and 1% SD. All elicitors caused also an increase of OH• radicals scavenging ability. The most effective was 1% SC, where an increase was about 40%. Elicitation significantly improved potential bioaccessibility of compounds with anti-ROS activities, especially SOD-like active phytochemicals, thus may consist an effective biotechnology.W przeciwieństwie do inżynierii genetycznej modyfikacja przy użyciu elicytorów jest tania i społecznie akceptowalna. W niniejszej pracy kiełki brokułu były elicytowane wodnymi ekstraktami z drożdży Saccharomyces cerevisiae (SC) i kory wierzby purpurowej Salix daphnoides (SD). Nadprodukcja związków fenolowych została spowodowana przez 1% (w/v) ekstrakt z SD i 0,5% (w/v) ekstrakt z SC. Dziaáanie 0,1% ekstraktem z SC spowodowało istotny wzrost zawartości kwasu ferulowego. Zawartość kwasów p-kumarowego i syryngowego wzrosła istotnie po elicytacji 0,5 i 1% ekstraktami z SD. Wszystkie zastosowane roztwory spowodowały wzrost zawartości kempferolu (ponad 17-krotny w przypadku 0,1% SC). Statystycznie istotny wzrost zdolności do neutralizacji rodnika ponadtlenkowego przez związki potencjalnie biodostępne zaobserwowano po elicytacji roztworami: 0,1% SC, 1% SC i 1% SD. Wszystkie elicytory spowodowały istotny wzrost zdolności do neutralizacji rodnika hydroksylowego. Najbardziej efektywnymi elicytorem był 1% ekstrakt z SC (ponad 40% wzrost aktywności). Elicytacja znacząco zwiększyła potencjalną biodostępność związków zdolnych do neutralizacji reaktywnych form tlenu – może więc stanowić efektywną technikę biotechnologiczną