Ovaj je rad zamišljen kao emocionološka analiza dvaju hrvatskih devetnaestostoljetnih romana: Janka Borislavića (1887.) Ksavera Šandora Gjalskoga i Sjena ljubavi (1898.) Janka Leskovara. Cilj je utvrditi na koji način emocije oblikuju konstrukt književnog lika. Protagonisti Janko Borislavić i Marcel Bušinski prikazani su kao reprezentativni uzorci romantičarskog konstrukta suvišnog čovjeka. Okosnicu rada čini proučavanje uloge primarnih emocija pri oblikovanju tekstualnog identiteta suvišnog čovjeka. Analiza se oslanja na kognitivno-kulturalni model koji su predstavili Oatley i Johnson-Laird. Ondje su emocije proučavane kao instinktivni odgovori na situacijske podražaje te rezultati kulturološkog nasljeđa. Emocije na kojima se gradi suvišan...