Ljudska populacija sve više stari te pojava usamljenosti postaje sve izraženija. Bitno je razlučivanje pojma starosti (posljednje razdoblje u ljudskom životu) od starenja, (proces u kojem se događaju promjene u funkciji dobi), a nezanemarive su fizičke i kognitivne promjene koje prate stariju životnu dob. Shvaćanju pojma usamljenosti doprinose socijalne teorije starenja koje se odnose na teoriju aktivnosti, povlačenja i socioemocionalne selektivnosti. Usamljenost se prema definiciji shvaća kao neusklađenost između stvarne i preferirane razine socijalnih odnosa. Ona se prikazuje kroz njezin odnos s dobi, spola, bračnog statusa, socioekonomskog statusa, mjesta stanovanja, duhovnosti... Ističu se negativne posljedice koje ju prate, poput poja...