Poremećaji hranjenja i ličnosti s prevalencijom od 3 % (poremećaji hranjenja) i 10-13% (poremećaji ličnosti) pobuđuju interes za novim modalitetima liječenja i teorijama koje bi se mogle uklopiti u njihovu etiologiju i posljedično pomoći u liječenju. Komorbiditet poremećaja ličnosti i hranjenja nije rijetka pojava. Štoviše, ti pacijenti predstavljaju poseban izazov za liječnike budući da neke karakteristike oboljelih od poremećaja ličnosti (npr. graničnog poremećaja ličnosti) mogu uvelike otežati liječenje u pacijenata s poremećajem hranjenja. Jedna od teorija koja povezuje poremećaje ličnosti i hranjenja je svakako teorija privrženosti, točnije nesigurna privrženost koja je svojstvena za obe dijagnoze te posljedično dovodi do poremećaja ...