Prof. Dr. J. E. W. Ihle

Wanneer iemand een periode van zijn leven afgesloten ziet, tracht hij voor zichzelf een balans op te maken van de vervlogen jaren. Wanneer hij in die tijd een openbare functie heeft bekleed, zullen ook anderen dat doen. Voor die anderen is dat een moeilijke opgave, want is het schrijven van een necrologie al een moeilijke zaak, het schrijven over een nog levend man van karakter, die het zeker niet zal waarderen in zijn gezicht geprezen te worden, is nog oneindig moeilijker. Toch maak ik dankbaar van de gelegenheid gebruik om de figuur van den scheidenden professor IHLE tenminste voor één maal voor het voetlicht te halen, dat hij altijd zo graag heeft willen ontlopen. Mijn eerste herinnering dateert van begin October 1925, toen de nieuwbenoemde professor, waar wij, jonge studenten, met zoveel spanning naar hadden uitgezien, plotseling op het tweedejaarspracticum verscheen, daar een rondgang maakte en ons vervolgens getweeën in zijn kamer ontbood voor een eerste kennismaking. Daarna kwam, op 26 October de oratie, het officiële begin van de voornaamste periode in zijn loopbaan