24-hours total diet study 1994 - intake of selenium

Beschreven worden de resultaten van het onderzoek naar de dagelijkse seleeninname met de voeding, inclusief drank en drinkwater. Hiervoor zijn 123 duplicaten van 24-uurs voedingen verzameld in de regio Utrecht waarbij twee groepen vrijwilligers zijn geselecteerd die, sociaal en qua leeftijd, een zo getrouw mogelijk beeld vormen van de Nederlandse volwassen bevolking. Een groep (n=62) bemonsterde hun voeding in maart 1994, de tweede groep (n=61) in september 1994. De 24-uurs voedingen zijn verzameld en gehomogeniseerd waarna deelporties zijn gevriesdroogd en opnieuw gehomogeniseerd. In het gevriesdroogd materiaal is het gehalte aan seleen bepaald door analyseporties te ontsluiten, het seleen vervolgens te complexeren tot 3,4-benzopiazselenol en het complex na extractie met cyclohexaan te meten met fluorescentie spectrometrie. Herhaalde analyses van porties gecertificeerd referentiemateriaal "Wholemeal Flour" (BCR 189) en van het onderzoeksmateriaal bevestigden dat de resultaten van deze bepalingen voldeden aan de prestatiekenmerken van de analysemethode. Als bron voor de seleenvoorziening verschillen de in het voorjaar verzamelde voedingen nauwelijks van de voedingen die in het najaar zijn verzameld. Daarom zijn de voedingen samengevoegd tot een studie met 123 monsters verzameld in 1994. De seleeninname door de respondenten in deze studie verschilt niet ten opzichte van die in de vergelijkbare studie uit 1984/1985. De respondenten hebben in 1994 gemiddeld 40 mug met een bereik van 14 mug tot 140 mug seleen per dag via de voeding ingenomen: mannen gemiddeld 44 mug per dag en vrouwen gemiddeld 35 mug per dag. Voor volwassenen hanteert de voormalige Voedingsraad 50 mug tot 150 mug seleen per dag als een adequaat gebied van inneming. Geen van de respondenten bleek meer dan 140 mug per dag via hun voeding in te nemen. Wel bleek dat 41 (68%) mannen en 55 (87%) vrouwen, met minder dan 50 mug per dag, een onvoldoende adequate seleeninname te hebben.Results are presented of a study on the daily dietary intake, including drinks and drinking water, of selenium. For this purpose 123 duplicate portions of 24-hour diets were collected in the Utrecht region. Two groups of volunteers were selected, which socially and in age, best reflect the Dutch adult population. One group (n=62) sampled their diets in March 1994, the other group (n=61) in September 1994. The diets were collected and homogenised whereupon sub-samples were lyophilised and homogenised again. The selenium content of the lyophilised samples was determined after decomposition of organic matter, complexing the selenium to form 3,4-benzopiazselenol and measuring the extracted complex with fluorometric spectrometry. Results of replicate analyses of samples and portions of the certified reference material "Wholemeal Flour" ( BCR 189) confirmed that the determinations were in line with the performance characteristics of the method. The diets sampled in spring hardly differ in selenium from the diets sampled in autumn. Thus, all diets are considered as one study with 123 samples collected in 1994. The daily dietary intake of selenium by volunteers in this diet study is the same as the intake in the comparable 1984/1985 study. In 1994 the daily intake ranged from 14 mug to 140 mug with a mean value of 40 mug. On average the male volunteers had an intake of 44 mug, female volunteers 35 mug per day. The Dutch Food and Nutrition Board established a range of 50 mug to 150 mug of selenium to be an adequate dietary intake of selenium for adults. In this study the maximum daily intake with food and drinks is 140 mug. An inadequate daily intake of less than 50 mug is taken by 41 (68%) male volunteers and 55 (87%) female volunteers.IG