Follow-up investigation on the calculation method of the Environmental Quality Indicator for Toxic and hazardous substances

Follow-up investigation on the calculation method of the Environmental Quality Indicator for Toxic and hazardous substances. The environmental quality indicator shows where the environmental quality diverts from the government policy targets (negligible risk level). The method used to calculate the concentration indicator for surface water makes use of a distance-to-target approximation. The basic level represents the concentration of a substance actually measured at a location in the surface water in the environment. The indicator is dimensionless, allowing a summation of indicator values at several levels of aggregation. However, the final aggregation to one indicator for the quality of the Dutch environment was often found impossible due to insufficient data. Three different types of data insufficiency are distinguished: not enough data available (per parameter, per year), a high percentage of the data below the detection level and more than one detection level used for one parameter. In the investigation several calculation methods were tested and compared to find out how to cope with the uncertainties of the present indicator. The main conclusion arising from this investigation is that the available data of some of the pollutants are insufficient to such a degree that none of the tested calculation methods will solve the difficulties. To calculate a reliable environmental quality indicator using the present choice of priority pollutants, the available data set of some of the pollutants will first have to be improved, qualitatively as well as quantitatively.In het jaar 2000 werden binnen het thema Verspreiding van het jaarlijks Milieuprogramma, op verzoek van DGM, drie nieuwe indicatoren geintroduceerd. Een van deze indicatoren is de Milieukwaliteitsindicator (MKI). De MKI geeft een beeld van de mate waarin de milieukwaliteit afwijkt van de geformuleerde beleidsdoelstellingen (streefwaarden). Voor berekening van de MKI wordt uitgegaan van de distance-to-target (dtt) benadering. Bij het gebruik van deze rekenmethode voor het compartiment oppervlaktewater, uitgaande van de dtt benadering, traden in voorgaande jaren een aantal problemen op, teweten: veel meetwaarden liggen onder de detectiegrens, er zijn meerdere detectiegrenzen voor een parameter, er zijn weinig meetwaarden, de streefwaarde ligt onder de detectiegrens. Dit vervolgonderzoek, uitgevoerd op verzoek van de directie Bodem, Water, Landelijk Gebied richt zich in eerste instantie op het vergelijken van een aantal rekenmethodes die inspelen op het feit dat 'op het basale niveau de meetgegevens aanzienlijke onzekerheden kennen, wat de interpretatie van het verloop van de indicator op hoger aggregatieniveau lastig maakt'. De vraag is welk kental het meest geschikt is voor vaststelling van de toetswaarde en de dtt. De belangrijkste conclusie van dit onderzoek is dat van een aantal parameters dermate weinig bruikbare gegevens voorhanden zijn, dat geen van de onderzochte rekenmethodes voldoet. Voor het berekenen van een betrouwbare MKI met de huidige keuze van prioritaire stoffen, dienen de meetgegevens van een aantal van deze stoffen kwantitatief en kwalitatief verbeterd te worden