17. Yüzyıl Arnavutluk/Elbasan’da Bir Fütüvvetnâme Örneği

Fütüvvet, temeli İslam öncesi döneme kadar uzanan bir erdemli olma karakteristiğidir. Anadolu’dan Balkanlara uzanan esnaf teşkilâtı Ahîliğin ruhunu oluşturan bu karakter, fütüvvetnâme denilen eser türleriyle tezahür etmiştir. Ahîlik kurumunun belki de en önemli mesleği, deri tabaklama zanaati şeklinde ifade edebileceğimiz debbağlıktır. Ahîliğin kurucu isminin de mesleği olarak takdim edilen debbağlık, zanaatın icrâ edildiği meslek grubu içinde debbağlık erkânı olarak tanımlanan kurallar çerçevesinde yürütülmektedir ki bunlar da bir nevi fütüvvetnâme olarak görülür. Bu makalede, 17. yüzyıl Arnavutluk Devlet Arşivi Elbasan Kadı Sicilleri arasında bulunan ve debbağlık erkânını izah eden bir fütüvvetnâme, hem tanıtım hem de muhtevasındaki siyer ve tarih malzemesi açısından ele alınmıştır. Mezkûr arşiv malzemesi, 15 sayfadan müteşekkildir. Fütüvvetnâmenin mühründe Şeyh Seyyid Mustafa ismi vardır. Amacının debbağlık erkânını ortaya koymak olduğunu girizgâh kısmında belirtmiştir. Hem Sünnî hem Alevî geleneğe yönelik referanslar kullanılmıştır. Abdülkâdir Geylânî ve Kadirî büyüklerinin adları geçmekte bununla birlikte Bektâşî erkânnâmelerinde görülen on iki imama da atıflar bulunmaktadır. Hz. Peygamber’in şemaili müellifin yorumlarıyla fütüvvetnâmede yer almıştır. Ardından eşlerine, erkek ve kız çocuklarına ayrı ayrı başlıklar halinde yer verilmiştir. Aşere-i mübeşşere, on iki imam isimlerine yer verildikten sonra diğer konulara geçilmiştir. Siyer ve Tarihe dair bilgi sunumlarında kimi erkânnâmelerde olduğu gibi eleştirel bir dil kullanılmamıştır. Debbağlık mesleğinin şeceresi Hz. Âdem’den başlayarak Ahî Evrân’a kadar bağlantılanmaktadır. Müellif, bu metnin debbağlık erkânını ifade ettiğini açıkça belirtmiştir. Hz. Peygamber’in, derinin tabaklanması ile temizlenmiş olacağına dair hadisi ile başlanmış, mesleğin tarihî şeceresi ortaya konulmuştur. Ardından mesleğin icrâsında dikkat edilecek usuller, gelir paylaşımları ve cezalara yer verilmiştir. Debbağlık erkânını ortaya koyan bu fütüvvetnâmenin bir nevi tüzük olduğu görülmektedir