İBN HİŞÂM EL-ENSÂRÎ’NİN MUVELLEDÛN ŞAİRLERİNDEN ŞAHİT GETİRMEDEKİ KONUMU ŞERHU KATRİ’N-NEDÂ VE ŞERHU ŞUZÛRİ’Z-ZEHEB ÖZELİNDE [1-15]

Arap diliyle ilgili olarak yapılan çalışmalar, başta Kur’ân’ı lahndan koruma amaçlı düzensiz bir şekilde başlamışken kısa sürede ilmi bir disipline kavuşmuş ve kendi kurallarını belirler hale gelmiştir. Bu bağlamda kullanılacak kaynakların özellikleri ve metodolojisi nahiv ilminin belirleyici vasfı olmuştur. Bu makalede Arap dil çalışmalarında önemli bir kaynak olarak görülen şiirin değeri ve konumu incelenecektir. Araplardan rivayet edilen şiirlerin dil bilimciler tarafından tâbi tutulduğu sınırlamalar ve bu sınırlamalar neticesinde ortaya çıkan sınıflamaların dil çalışmalarına etkileri üzerinde durulmuştur. Ayrıca İbn Hişam el-Ensârî’nin Şerhu Katri’n-Nedâ ve Şerhu Şuzûri’z-Zeheb adlı eserlerinde, kendisinden şahit getirmenin hoş karşılanmadığı muvelledûn şairlerin beyitlerinin ne şekilde kullanıldığı üzerinde durulmuş ve onun bu konudaki yaklaşımı tespit edilmeye çalışılmıştı