Rola pielęgniarki w leczeniu stwardnienia rozsianego

Multiple sclerosis is a demyelinating disease of the central nervous system. This disease has an immunological origin and develops under the influence of environmental factors and genetic predisposition. The disease usually occurs between the age from 20 to 40 and progresses in phases of attacks and remissions. It requires a long-term pharmacological and non-pharmacological treatment and professional nursing care. The aim of this work below is presenting the role of a nurse in the treatment of multiple sclerosis patients. It has been reported that the role of a nurse in the treatment of the multiple sclerosis patient is associated withactive participation in the processes: monitoring the patient’s health state for symptoms of the side effects of used medication and its effectiveness (improvement in neurological and functional state), education and providing support to the patient and their family, as well as leading the patient through the process of the multiple sclerosis therapy during and after hospitalization. The education of the patient and their family includes, in the first place, the recommendations referring to procedures during the pharmacotherapy modifying the course of the disease, used during the attack of the multiple sclerosis and reducing the symptoms of the disease. (PNN 2012;1(1):29-34)Stwardnienie rozsiane jest demielinizacyjną chorobą centralnego układu nerwowego o podłożu immunologicznym, rozwijającą się pod wpływem czynników środowiskowych oraz predyspozycji genetycznej. Choroba ta występuje najczęściej między 20. a 40. rokiem życia i przebiega w fazach rzutów i remisji. Wymaga ona długotrwałej terapiifarmakologicznej i niefarmakologicznej oraz profesjonalnej opieki pielęgniarskiej.Celem niniejszej pracy jest przedstawienie roli pielęgniarki w leczeniu chorych na stwardnienie rozsiane. Z doniesień wynika, że rola pielęgniarki w leczeniu chorego na stwardnienie rozsiane związana jest z czynnym udziałem w procesie: monitorowania stanu zdrowia chorego w kierunku objawów skutków ubocznych stosowanych preparatów oraz ich skuteczności (poprawa stanu neurologicznego i funkcjonalnego chorego), edukacji oraz udzielania wsparcia choremu i jego rodzinie, a także prowadzeniu chorego przez proces terapii stosowanej w stwardnieniu rozsianym podczas hospitalizacji i po jej zakończeniu. Edukacja chorego i jego rodziny obejmuje przede wszystkim zalecenia dotyczące postępowania w czasie farmakoterapii modyfikującej przebieg choroby, stosowanej podczas rzutu choroby oraz eliminującej objawy choroby. (PNN2012;1(1):29-34