Leki drugiego rzutu w leczeniu stwardnienia rozsianego – perspektywa pielęgniarki

Multiple sclerosis (MS) is an inflammatorydemyelinatingdisease of the central-nervous system with autoimmune backgroundandthe most commoncause ofneurologicaldisability inyoung adults. It occursmost oftenbetween 20 and40 years of ageandoccurs inphases of throws andremission.In multiplesclerosis,the most important goalof therapy isveryrapid mastery ofdisease activity. Introductionto treatment of the modyfingdrugs becamean opportunityforpatientstoreduce the amount ofthrows andslow the progression ofthe disease, and therefore high hopes are associated withnew drugsrecommendedassecond-linetherapy. The purpose of thispaper is to presenta second-linedrugsfor multiple sclerosisfrom thenurse’sperspective. (PNN 2013;2(4):179-182)Stwardnienie rozsiane (SM) jest zapalno-demielinizacyjną chorobą ośrodkowego układu nerwowego o podłożu autoimmunologicznym i najczęstszą neurologiczną przyczyną niesprawności osób dorosłych w młodym wieku. Występuje najczęściej między 20 a 40 rokiem życia oraz przebiega w fazach rzutów i remisji. W stwardnieniu rozsianym najważniejszym celem terapii jest bardzo szybkie opanowanie aktywności choroby. Wprowadzenie do leczenia leków o działaniu modyfikującym stało się dla chorych szansą na zmniejszenie ilości rzutów i spowolnienie postępu choroby, dlatego też duże nadzieje wiąże się z nowymi lekami zalecanymi, jako terapia drugiego rzutu. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie leków drugiego rzutu w stwardnieniu rozsianym z perspektywy pielęgniarki. (PNN 2013;2(4):179-182