Kształtowalność – Arystotelesowska afektywność i brakujący wymiar bycia u Heideggera

Heidegger’s ontology, uncovering the multidimensionality of the phenomenon of being, seems to overlook an essential dimension of it. This gap pertains to the omission of the mutual affecting of beings, which leaves traces in beings. In identifying it, I draw upon Aristotle’s concept of affecting/being affected (On Generation and Corruption, Book I), which seeks to explain the origin of alteration in beings. Referring to the Aristotelian juxtaposition of action-passion serves, however, to illustrate the above omission and is an inspiration to explore the possibility of incorporating the concept of ‘shapeability’ into the framework of Heidegger’s ontology. This dimension of being’s disclosure, located at the junction of timeliness and worldliness, will be related to shaping and being shaped by other beings. I shall show how being, understood as revealing a given being’s specificity, can be disclosed in changes resulting from the inevitable mutual changing of beings.Ontologia Martina Heideggera, odkrywając wielowymiarowość bycia, wydaje się pomijać istotny dla jego ujawniania się wymiar. Ta luka dotyczy wzajemnego oddziaływania bytów, które pozostawia w nich ślady. Niniejsza próba zlokalizowania tego pominięcia podąża tropem Arystotelesowskiej idei działania-doznawania (O powstawaniu i niszczeniu, ks. I), tłumaczącej źródło zmian w bytach. Nawiązanie do tej Arystotelesowskiej koncepcji nie służy jednak wyłącznie do zilustrowania powyższej luki u Heideggera, ale stanowi równocześnie inspirację, by zbadać możliwość włączenia koncepcji „kształtowalności” do ontologii opierającej się na rozwiązaniach Heideggera. Byłby to wymiar bycia odnoszący się do kształtowania i bycia kształtowanymi przez inne byty, ulokowany na styku czasowości i światowości. Pozwala to pokazać, że bycie, rozumiane jako odsłanianie się swoistości poszczególnych bytów, może być odkryte również w zmianach będących wynikiem ich wzajemnego oddziaływania