ܐܬܝܘܚܬ (taḥwəythā) jako metoda egzegetyczna w pismach Afrahata, perskiego Mędrca

In the introduction to the critical edition of the work of Aphrahat (260/275–345) his translator, Joannes Parisot, lists different Syrian terms, which the author himself applied to characterize his study addressed mainly to the „sons of covenant” („epistolae”, „sermones/homilae”, „capita”, „memoriae”, „res gestae/historiae/tractatus”, „sermones”). The meaning of the term taḥwəythā („demonstratio”) must be emphasised here, since Aphrahat uses it as a means of presenting the conduct of the biblical figures who demonstrate and preach, encourage and teach, remind of and explain the mysteries of God’s wisdom. taḥwəythā, probably edited by the Persian Sage, were being read out in the form of a pastoral letter in the monasteries of the „sons of covenant”.W krytycznym wydaniu dzieła Afrahata (260/275–345) jego tłumacz Joannes Parisot wymienia we wstępie różne syryjskie terminy, którymi sam autor określał swoje opracowanie skierowane zasadniczo do „synów przymierza” („epistolae”, („sermones/homilae”, „capita”, „memoriae”, „res gestae/historiae/tractatus”, „sermones”). Należy podkreślić znaczenie pojęcia taḥwəythā („demonstratio”); Afrahat wykorzystuje ten termin jako narzędzie prezentacji biblijnych postaci, które swoim postępowaniem demonstrują i głoszą, zachęcają i pouczają, przypominają i wyjaśniają tajemnice Bożej mądrości. Prawdopodobnie zredagowane przez Perskiego Mędrca taḥwəythā były odczytywane w formie pasterskiego listu w konwentach „synów przymierza”