Przebudzenie muzułmańskie a świat chrześcijański. Pragmatyka dialogu międzyreligijnego w porewolucyjnym Iranie

The Islamic revolution in Iran caused the process of rebuilding the state’s political system and redefining its position in international system. The inter-religious dialogue became a useful tool in both internal and external state’s policy. Within Iranian political system the dialogue took more pragmatic character and was interpreted in the context of social and political changes. In internal policy it became an important factor for defining the religious minorities’ rights (Zoroastrians, Jews, Christians), in external – a part of foreign policy. It refers, above all, relations between Iran and the Holy See, intensifying initiatives for a deeper understanding doctrines and structure of the Roman Catholic Church.Rewolucja islamska w Iranie pociągnęła za sobą konieczność przebudowy systemu politycznego oraz redefiniowania pozycji państwa w otoczeniu międzynarodowym. Użytecznym narzędziem prowadzenia polityki wewnętrznej oraz zewnętrznej stał się dialog międzyreligijny. W systemie politycznym Iranu dialog międzyreligijny nabrał charakteru pragmatycznego, a jego rozumienie w dużym stopniu warunkowały zmiany społeczne i polityczne. W wymiarze wewnętrznym stał się środkiem w kontaktach z zamieszkującymi kraj mniejszościami religijnymi (zaratusztrianie, żydzi, chrześcijanie) zaś w wymiarze zewnętrznym częścią prowadzonej polityki zagranicznej. Dotyczy to przede wszystkim relacji ze Stolicą Apostolską, które intensyfikują również inicjatywy na rzecz głębszego zrozumienia doktryn oraz struktury Kościoła rzymsko-katolickiego.