Henry More’s Moral Philosophy: Self-Determination and its Limits

Cambridge Platonist, Henry More (1614–1687), his Enchiridion ethicum (1667), which was translated as An Account of Virtue. Although this book was widely known in More’s time, it is one of his most neglected works today. After outlining the development of More’s moral philosophy, I focus on three aspects of Enchiridion ethicum which give it its distinctive character: More’s emphasis on the role of both reason and the passions; his conception of a ‘boniform faculty’ by which the good may be sensed and enjoyed; and his account of free will as an internal principle of self determination. I highlight More’s distinction between two types of voluntary actions: free actions where the agent is able to exercise choice and necessary actions where the will of the agent is so determined that s/he has no choice.Filozofia moralna Henry’ego More’a: samookreślenie i jego graniceW 1667 roku Henry More (1614–1687) opublikował Enchiridion ethicum (1667) przełożony następnie jako An Account of Virtue. Chociaż w czasach More’a książka ta była powszechnie znana, obecnie należy do jego najbardziej zapomnianych dzieł. Niniejszy artykuł rozpoczynam od przedstawienia najważniejszych zasad filozofii moralnej More’a, po czym koncentruję się na czterech najbardziej charakterystycznych aspektach Enchiridion ethicum: podkreśleniu roli zarówno rozumu jak i uczuć, koncepcji boniform faculty, która to władza pozwala na doświadczenie i docenienia dobra, pojęciu wolnej woli jako wewnętrznej zasady samookreślenia. Szczególną uwagę zwracam na przeprowadzone przez More’a rozróżnienie dwóch rodzajów działań wolicjonalnych; są to działania wolne, podczas których podmiot może podejmować wybory, oraz działania konieczne, w których wola podmiotu zostaje określona tak, że nie ma on swobody wyboru.