Cenzura carska wobec publikowanej korespondencji wielkich romantyków

The study reconstructs the attitude of Russian censorship to the published correspondence of Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki and Zygmunt Krasiński. It presents the examples of self-censorship used by the poets themselves, the practice of censoring writers’ letters by their families and publishers’ ways of preparing epistolary collections for printing. The analysis focuses on the deletions and changes made by censors in these collections of letters, which were to be published in the Russian partition or imported from the outside. The paper describes the editions which were not allowed to be distributed at all, these publications which were allowed to be distributed after removal of the some passages, but also the books which could be spread unreservedly.W artykule zrekonstruowano stosunek cenzury rosyjskiej do publikowanej korespondencji Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego. Zwrócono uwagę na przykłady autocenzury stosowanej przez poetów oraz praktyki cenzurowania spuścizny epistolograficznej przez rodziny i wydawców przygotowujących do druku zbiory ich korespondencji. Przede wszystkim jednak omówiono ingerencje urzędników cenzury carskiej w gotowe zbiory listów, które starano się opublikować w zaborze rosyjskim, a zwłaszcza w edycje importowane spoza tego terenu. Opisano: wydania: a) których w ogóle nie pozwolono rozpowszechniać; b) które dopuszczono do obiegu warunkowo po usunięciu z nich kwestionowanych fragmentów; c) oraz te, co do których nie miano zastrzeżeń