Przyroda wyzwaniem dla kultury. Społeczności lokalne wobec obszarów chronionych

Kryzys środowiskowy jest jednym z najbardziej aktualnych i ważnych problemów, z jakimi obecnie zmaga się ludzkość. Organizacje międzynarodowe, rządy, samorządy, religie, społeczności lokalne, organizacje pozarządowe, a nawet poszczególne osoby szukają odpowiedzi na wyzwania, przed jakimi przyszło stanąć ludzkiej cywilizacji. Chodzi bowiem o to, by zgodnie z ideą zrównoważonego rozwoju wypracować takie rozwiązania, które zaspakajając aspiracje człowieka respektowałyby możliwości przyrody, zarówno w perspektywie obecnego, jak i przyszłych pokoleń. Szczegółowym problemem podjętym w niniejszym opracowaniu jest stosunek społeczności lokalnych do obszarów chronionych. Rola tych obszarów jest bowiem nie do przecenienia zarówno dla podtrzymania dobrostanu człowieka, jak i kondycji ziemskiej biosfery. Tematyka ta została podjęta w ramach wspólnego projektu Instytutu Ekologii i Bioetyki (obecnie Centrum Ekologii i Ekofilozofii) na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (UKSW), Instytutu Badawczego Leśnictwa (IBL) oraz Kampinoskiego Parku Narodowego (KPN). Projekt ten obejmował organizację XIII ogólnopolskiej konferencji z cyklu „Ekologia humanistyczna" pt. ,,Przyroda wyzwaniem dla kultury. Społeczności lokalne wobec obszarów chronionych". Konferencja ta stanowiła swoistą platformę wymiany myśli i doświadczeń przedstawicieli różnych dziedzin wiedzy, przedstawicieli administracji rządowej i samorządowej, przedstawicieli parków narodowych i rezerwatów przyrody oraz organizacji ekologicznych..