Ki no Tsurayuki a poszukiwanie tożsamości kulturowej w literaturze japońskiej X wieku

Rozprawa dotyczy niezwykle ważnego dla literaturoznawstwa i jednocześnie dla językoznawstwa japonistycznego zagadnienia, jakim jest geneza i proces formowania się japońszczyzny literackiej. Zagadnienie to, ujęte w rozprawie z perspektywy twórczości jednego autora, wybitnego poety, prozaika i zarazem teoretyka oraz krytyka poezji ery Heian - Ki no Tsurayuki, nie straciło swojej aktualności i zaprezentowana w pracy analiza może być niezwykle pomocna w wyjaśnieniu zagadki nader fascynującego zjawiska, jakim było współistnienie, a raczej współfunkcjonowanie w piśmiennictwie starojapońskim dwóch odrębnych systemów językowych - klasycznej chińszczyzny (w zasadzie w jej postaci średniochińskiej asymilowanej, a więc japonizowanej, coraz silniej fonetycznie) oraz japońszczyzny. Z tego punktu widzenia związki języka i literatury w piśmiennictwie powstałym na terenie dawnej Japonii zasługują zdecydowanie na uważną obserwację a, podjęcie tej problematyki przez autora rozprawy jest warte uznania