اصول راهبردی خودکنترلی مدیریتی در نهج‌البلاغه (مطالعة موردی نامة 53)

زمینه و هدف:«خودکنترلی» را می‌توان به‌عنوان یک راهبرد اساسی درجهت پیشرفت مادی و معنوی جامعه به‌شمار آورد.«خودکنترلی» در فرایند اصلاح نابهنجاری‌های مختلف اجتماعی و تحقق سازگاری اجتماعی در بین مدیران و مردم، بسیار اثرگذار است. امروزه بروز مشکلات اجتماعی، ضرورت ارتقای اخلاق مدیران که همخوان با ارزشهای دینی باشد را دوچندان کرده است. پژوهش حاضر در پی پاسخگویی به این سؤال است که آیا از رهگذر نامة امام علیj به مالک اشتر میتوان ابعاد مختلف خودکنترلی در اخلاق مدیریت را تبیین نمود؟ روش تحقیق: در این پژوهش به روش توصیفی و تحلیلی، آموزههای این نامه در مورد اخلاق مدیران با تمرکز بر موضوع «خودکنترلی» بررسی شده است. بدین‌منظور ابتدا مفهوم خودکنترلی و ابعاد آن در علم روان‌شناسی تبیین شده و پس از ارائة دورنمایی از این نامه، مهم‌ترین ابعاد خودکنترلی مدیریت از نامه استخراج شده است.Strategic Self-Control Principles in Nahj al-Balaghah (Case Study: Letter 53) Background and objectives: "Self-control" can be considered as a fundamental strategy for the material and spiritual progress of society. "Self-control" is very effective in the process of reforming various social abnormalities and realizing social adjustment among managers and people. Today, the emergence of social problems has doubled the necessity of improving the ethics of managers, which is in line with religious values. The present research seeks to answer the following question: Is it possible to explain the different dimensions of self-control in management ethics through the letter of Imam Ali (peace be upon him) to Malek Ashtar