PLENIUMI I IV DHE NDIKIMI I TIJ NË ARTIN PAMOR TË PIKTORIT EDISON GJERGO

Kompozimi në pikturë, si gjinia që pasqyron veprimin e përbashkët të personazheve, mendimin e bashkuar të kolektivit, marrëdhëniet në mes tyre, në vitet ’70 kishte arritur rezultate shumë të mira, si në sasi po ashtu edhe në cilësi, në rritjen e nivelit ideoartistik, në pasqyrimin e realitetit tonë socialist, të madhështisë dhe epicitetit të kohës, ku mbizotëronin notat e fuqishme emocionale, zgjidhjet dinamike e koloret e ndritshme, duke bërë të mundur thellimin e përmbajtjes aktuale, përmes përforcimit të karakterit militant, partishmërisë proletare, karakterit kombëtar dhe frymës popullore. Në vitin 1964 është realizuar nga piktori Guri Madhi kompozimet të cilat janë edhe më të kritikuara të këtij piktori “Pëllëmbë e gjak”. Kjo punë artistike e Guri Madhit u kritikua për frymën pesimiste. Piktorët shqiptarë të detyruar për të zbatuar parimet e realizmit socialist, shumica e këtyre piktorëve trajtuan temën e luftës nacional-çlirimtare. Por trajtimi i temave të luftës ishte edhe një mënyrë e tërthortë, për të ikur nga e ashtuquajtura tema e ditës, që kishte të bënte me ndërtimin e realizmit socialist. Qëndrimi besnik i parimeve të realizmit socialist do të thoshte për piktorët të binin në skematizëm të theksuar. Në lidhje me kritikën e artit zyrtar shqiptar, duhet thënë që linte shumë për të dëshiruar, pasi nuk kishte një kastë të përgatitur në këtë fushë, për shkak edhe të mosnjohjes mirë të parimeve të sistemit të kohës, që e cila i jepte mundësi të re artistëve për të futur tek-tuk ndonjë element të artit modernist, por që me kalimin e kohës këto elemente u kapen dhe këta artistë e paguan me gjak dhe me jetë artin e tyre. Rasti tipik është edhe piktori Edison Gjergo, për arrestimin e tij të kompozimit me titull: “Epika e yjeve të mëngjezit”, një realizim i tij i vitit 1971, e cila u kritikua nga kritikët e artit zyrtar të kohës për prirje moderniste