Stanisław Kostka Potocki i mowa ku czci poległych w roku 1809

Tematem artykułu jest wygłoszona w grudniu 1809 r. mowa Stanisława Kostki Potockiego Pochwała walecznych Polaków w ostatniej wojnie poległych (Warszawa 1810), której analiza według średniowiecznego schematu retorycznego (Quis? Quid? Ubi? Quibus auxiliis? Cur? Quomodo? Quando?) ukazuje paradoksalny charakter utworu i wpływ na jego kształt wymagań epoki, zmuszających do modyfikowania antycznych wzorców. Porównanie z późniejszymi wydaniami (z 1816 r.) ukazuje, jak autor tonował pierwotne pochwały pod adresem Napoleona i optymistyczną wymowę utworu w świetle dalszych wypadków historycznych