Szkic fizjologiczny jako gatunek mowy

Rozprawa analizuje cechy szkicu fizjologicznego jako popularnego gatunku wypowiedzi o nadrzędnej funkcji użytkowej (efemeryczna proza narracyjna o nacechowaniu satyrycznym lub dydaktycznym, którą cechuje bliska relacja nadawcy i odbiorcy oraz funkcja opisu, której podporządkowane są opowiadanie i dialog), a także jego miejsce w dziewiętnastowiecznej komunikacji językowej (związane ze wzrostem roli prasy jako środka masowego przekazu)