From the Art of Remembering to the Craft of Ageing

Wij zijn ons allemaal bewust van de clichés die veronderstellen dat naarmate mensen ouder worden, ze veelal herkenbare gedragspatronen aannemen, zoals toenemende praatgraagheid, vergeetachtigheid of een neiging om aan het verleden terug te denken. Zolang deze gedragspatronen niet als afwijkend worden beschouwd schenken we er weinig aandacht aan. Daarentegen trekt juist afwijkend gedrag dat gebaseerd is op allerlei vormen van dementie, veel belangstelling binnen biomedische, geriatrische, neurologische en psychiatrische onderzoeken. Dit onderzoek richt zich op het herstellen van het evenwicht; het concentreert zich op een aantal herkenbare alledaagse interacties tussen en met ouderen, die we herinneringsactiviteiten noemen. Onder herinnering verstaan we het stilstaan bij zaken uit het verleden. Deze activiteit, die meestal niet erg opvalt, en gewoonlijk als normaal wordt afgedaan, wordt eerder als dagelijkse afleiding beschouwd dan als een intrinsiek onderdeel van een zinvol leven. Dit onderzoek is gebaseerd op de veronderstelling dat het herinneringsproces op latere leeftijd een wezenlijk onderdeel van een goed leven kan vormen. Het had tot doel om na te gaan op welke wijze de oudere generatie terugkijkt naar het verleden en om beter te begrijpen wat het herinneren met zich meebrengt voor ouderen en ook voor de anderen die op dat moment bij hun leven en welzijn betrokken zijn. De bevindingen van het onderzoek bieden antwoorden op de centrale vraagstelling: wat is de betekenis van herinneren op latere leeftijd