La dislocation en langage parlé et en interprétation: étude comparative /

Doelstelling: Deze studie bestudeert dislocaties, een linguïstisch fenomeen dat in bijna alle talen ter wereld bestaat en vooral voorkomt in gesproken taal. Heel wat studies bestuderen dislocaties daarom ook in spontaan gesproken taal, maar op het vlak van getolkte taal blijven dislocaties onontgonnen terrein. Het doel van deze studie is dan ook om dislocaties te bestuderen in spontaan gesproken Nederlands en getolkt Nederlands. De hypothese is dat dislocaties in getolkt Nederlands frequenter zullen zijn dan in spontaan gesproken Nederlands, dit omwille van allerlei uiteenlopende redenen. Daarnaast werd ook gekeken naar de verhouding links- en rechtsdislocaties en het aantal complexe zinsdelen dat gedisloceerd wordt (dit is het aantal zinsdelen die gedisloceerd worden en meer dan drie woorden bevatten). Daarnaast worden ook dislocaties in het Frans en in het Spaans bestudeerd om vervolgens na te gaan of die Franse en Spaanse dislocaties een invloed hebben op de frequentie van dislocaties in getolkt Nederlands.Middelen of methode: Voor deze studie werd beroep gedaan op drie corpora. Het eerste corpus bevat fragmenten uit het “Corpus Gesproken Nederlands”, een corpus van hedendaags gesproken Nederlands dat gefinancieerd wordt door de Vlaamse en de Nederlandse overheid en beheerd wordt door de Nederlandse Taalunie. Uit dat corpus haalden we de voorbeelden van dislocaties in spontaan gesproken Nederlands. Voor de dislocaties in getolkt Nederlands deden we beroep op de transcripties van een aantal getolkte Franse en Spaanse toespraken gehouden in het Europees Parlement. Meer concreet gaat het over de toespraken gehouden tijdens de vergaderingen van 3 april 2006, 5 april 2006, 26 april 2006, 27 april 2006, 17 mei 2006 en 31 mei 2006. Om de invloed van de Spaanse en Franse dislocaties op de frequentie van dislocaties in getolkt Nederlands te kennen werden de transcripties van de originele Franse en Spaanse toespraken gebruikt van diezelfde vergaderingen. Daarna werd cijfermatig het verschil bekeken in frequentie van dislocaties in spontaan gesproken en getolkt Nederlands alsook de invloed van de Spaanse en Franse dislocaties op de frequentie van dislocaties in getolkt Nederlands.Resultaten: Uit ons onderzoek blijkt inderdaad dat dislocaties frequenter zijn in getolkt Nederlands dan in spontaan gesproken Nederlands. Bovendien toont onze studie ook aan dat linksdislocaties veel frequenter zijn in getolkt Nederlands dan in spontaan gesproken Nederlands. Voor de rechtsdislocaties geldt het omgekeerde: die blijken veel frequenter te zijn in spontaan gesproken Nederlands dan in getolkt Nederlands. In de studie komt ook naar voren dat complexe zinsdelen inderdaad vaker gedisloceerd worden dan andere: zowel in spontaan gesproken Nederlands als in getolkt Nederlands zijn meer dan 60% van de gedisloceerde zinsdelen complex.Master in het tolkenDoelstelling: Deze studie bestudeert dislocaties, een linguïstisch fenomeen dat in bijna alle talen ter wereld bestaat en vooral voorkomt in gesproken taal. Heel wat studies bestuderen dislocaties daarom ook in spontaan gesproken taal, maar op het vlak van getolkte taal blijven dislocaties onontgonnen terrein. Het doel van deze studie is dan ook om dislocaties te bestuderen in spontaan gesproken Nederlands en getolkt Nederlands. De hypothese is dat dislocaties in getolkt Nederlands frequenter zullen zijn dan in spontaan gesproken Nederlands, dit omwille van allerlei uiteenlopende redenen. Daarnaast werd ook gekeken naar de verhouding links- en rechtsdislocaties en het aantal complexe zinsdelen dat gedisloceerd wordt (dit is het aantal zinsdelen die gedisloceerd worden en meer dan drie woorden bevatten). Daarnaast worden ook dislocaties in het Frans en in het Spaans bestudeerd om vervolgens na te gaan of die Franse en Spaanse dislocaties een invloed hebben op de frequentie van dislocaties in getolkt Nederlands.Middelen of methode: Voor deze studie werd beroep gedaan op drie corpora. Het eerste corpus bevat fragmenten uit het “Corpus Gesproken Nederlands”, een corpus van hedendaags gesproken Nederlands dat gefinancieerd wordt door de Vlaamse en de Nederlandse overheid en beheerd wordt door de Nederlandse Taalunie. Uit dat corpus haalden we de voorbeelden van dislocaties in spontaan gesproken Nederlands. Voor de dislocaties in getolkt Nederlands deden we beroep op de transcripties van een aantal getolkte Franse en Spaanse toespraken gehouden in het Europees Parlement. Meer concreet gaat het over de toespraken gehouden tijdens de vergaderingen van 3 april 2006, 5 april 2006, 26 april 2006, 27 april 2006, 17 mei 2006 en 31 mei 2006. Om de invloed van de Spaanse en Franse dislocaties op de frequentie van dislocaties in getolkt Nederlands te kennen werden de transcripties van de originele Franse en Spaanse toespraken gebruikt van diezelfde vergaderingen. Daarna werd cijfermatig het verschil bekeken in frequentie van dislocaties in spontaan gesproken en getolkt Nederlands alsook de invloed van de Spaanse en Franse dislocaties op de frequentie van dislocaties in getolkt Nederlands.Resultaten: Uit ons onderzoek blijkt inderdaad dat dislocaties frequenter zijn in getolkt Nederlands dan in spontaan gesproken Nederlands. Bovendien toont onze studie ook aan dat linksdislocaties veel frequenter zijn in getolkt Nederlands dan in spontaan gesproken Nederlands. Voor de rechtsdislocaties geldt het omgekeerde: die blijken veel frequenter te zijn in spontaan gesproken Nederlands dan in getolkt Nederlands. In de studie komt ook naar voren dat complexe zinsdelen inderdaad vaker gedisloceerd worden dan andere: zowel in spontaan gesproken Nederlands als in getolkt Nederlands zijn meer dan 60% van de gedisloceerde zinsdelen complex