Katarzyna Antonina Sowińska – a woman whose funeral awaken sleeping Polish people

W polskiej historii nie brakuje przykładów odważnych kobiet, przejawiających działalność w różnych dziedzinach życia, zmagając się często z wieloma trudnościami. Aktywność ta zależała od epoki, możliwości i samej postaci. W przypadku Katarzyny Antoniny Sowińskiej 1 voto Jonas z domu Schroeder (1776–1860), była to działalność dobroczynna. Katarzyna, znana powszechnie jako Generałowa lub wdowa po Sowińskim, pomimo odmiennego pochodzenia i wyznania – była Niemką wyznania kalwińskiego – odnalazła się w społeczeństwie polskim. Na kartach historii zapisała się jako dzielna i wytrwała filantropka okresu powstania listopadowego i międzypowstaniowego. Nie zważając na represje ze strony rosyjskiego zaborcy, niosła pomoc tym, którzy jej potrzebowali, choć wiązało się to z ryzykiem dla niej samej. Pomimo iż nie występowała z bronią w ręku przeciwko Rosjanom, to jednak jej zaangażowanie w pomoc w wyemigrowaniu z Królestwa Polskiego czy też prawdopodobna pomoc Sybirakom, były jej własnym sposobem walki o wolność kraju i podtrzymanie ducha polskości. Zwieńczeniem zasług Generałowej był jej pogrzeb, w którym uczestniczyło tysiące ludzi. Stał się on iskrą, rozpalającą uśpionych Polaków, chcących manifestować swoje uczucia patriotyczne, czemu służyć miały kolejne manifestacje patriotyczno-religijne.Polish history has many examples of courageous women who were active in many different fields of life, even if they had to struggle with many difficulties. The type of the activity depended on the era, possibilities and a person itself. In case of Katarzyna Antonina Sowińska 1 voto Jonas nee Schroeder (1776–1860), it was a charity work. Katarzyna, generally known as Generałowa or Sowiński’s widow, in spite of her background and religion, being German and Calvinist, she found herself in polish society. In history she is known as courageous and persistent philanthropist during the November Uprising and a period after that. Despite the russian annexationist’s repression measures, Katarzyna helped everyone who needed help, even though it was extremely dangerous for her. Although she did not fight with weapon against the annexationist, she found her own way of fighting for freedom of the country and polish national spirit. She helped the insurgents to emigrate from Polish Kingdom and persumably the Siberian exiles. Her funeral, that was attended by thousands of people, was the final act of her activity in polish history. This event became a spark that set off Polish people to start showing their patriotic’s feelings during future patriotic and religious demonstrations