Zmiany skórne u pacjentki z zaawansowaną chorobą Parkinsona jako powikłanie terapii podskórnym wlewem apomorfiny

Choroba Parkinsona jest częstą chorobą neurozwyrodnieniową, o wciąż nieustalonej etiologii. Jedna z charakterystycznych cech to dobra odpowiedź na leczenie dopaminergiczne w pierwszych latach choroby. W stadium zaawansowanym dochodzi do pojawiania się powikłań ruchowych, mimo leczenia farmakologicznego. Pacjent przez znaczną część dnia może pozostawać niesprawny z powodu przedłużających się okresów off ze współwystępującymi dyskinezami pląsawiczymi szczytu dawki lub bez dyskinez. Dodatkowo pojawiają się zespoły on–off, przymrożenia, upadki oraz zaburzenia funkcji poznawczych. W zaawansowanej fazie choroby stosuje się w leczeniu głęboką stymulację mózgu jądra niskowzgórzowego lub części wewnętrznej gałki bladej, a także podskórne wlewy apomorfiny i dojelitowe wlewy lewodopy /karbidopy — systemu Duodopa. Podczas kwalifikacji pacjenta do leczenia wyżej wymienionymi metodami należy wziąć pod uwagę indywidualne potrzeby pacjenta, a także potencjalne przeciwwskazania do poszczególnych terapii. W pracy opisano pacjentkę, u której wystąpiły skórne powikłania podczas stosowania terapii infuzyjnej z agonistą dopaminy