Przyżyciowa ocena wybranych cech użytkowości mięsnej jagniąt owcy kamienieckiej w zależności od typu urodzenia

Przeważającym kierunkiem użytkowania owiec w Polsce jest kierunek mięsny. W związku ze zmianami, jakie zachodzą w konsumpcji mięsa następuje w chwili obecnej rozwój hodowli jagniąt rzeźnych. Wielu hodowców podjęło szereg prób mających na celu doskonalenie ich mięsności oraz plenności. Do polepszenia tych cech w krzyżowaniu towarowym używa się głównie polskiej owcy długowełnistej odmiany kamienieckiej. Krajowy rynek jagnięciny jest słabo rozwinięty w porównaniu z rynkiem europejskim, co niekorzystnie wpływa na opłacalność hodowli owiec, niestety większość mięsa jest eksportowana. Mięso jagnięce zaliczane jest do luksusowych ze względu na swoją delikatność i aspekty prozdrowotne. Przy ocenie rzeźnej jagniąt coraz częściej wykorzystywana jest ultrasonograficzna technika pomiarów mięśnia najdłuższego grzbietu (m.l.d.) pozwalająca na rezygnację z poubojowej oceny umięśnienia i otłuszczenia tuszy. Wyniki przeprowadzonych w ostatnich latach badań wskazują na ogromną przydatność pomiarów ultrasonograficznych do oceny otłuszczenia i umięśnienia u jagniąt oraz doskonalenia wydajności rzeźnej owiec. Dlatego celem niniejszej pracy było zbadanie umięśnienia jagniąt polskiej owcy długowełnistej odmiany kamienieckiej przy pomocy pomiarów ultrasonograficznych oraz analiza wyników w zależności od typu urodzenia. W przeprowadzonych badaniach nie wykazano wpływu typu urodzenia na przyżyciowe wyniki pomiarów ultrasonograficznych mięśnia najdłuższego grzbietu jagniąt. Badana grupa zwierząt różniła się jednak pod względem masy ciała w 2 i 56 dniu życia. Jagnięta jedynaki były cięższe od jagniąt pochodzących z ciąż bliźniaczych