Przemiany utopii w chorwackiej prozie insularnej drugiej połowy XX i początku XXI wieku na wybranych przykładach

Transformations of utopia in the Croatian insular prose of the second half of 20th and the first half of the 21st centuries based on examples The article is an attempt to show a different means of presenting the newest Croatian literature than through topics such as the problem of the country’s national tradition, patriotism, post-communism, and issues of identity and emigration, which seems to be the most popular tendency among Polish researchers. Placing her research in the regionalistic stream, the author of the article discusses Croatian insular prose through the category of utopia. She sees The lost homeland [Izgubljeni zavičaj] by Slobodan Novak as an example of modern utopia, interprets The Island of Dreams [Otok snova] by Damir Miloš as a postmodern dystopia and perceives A Guide Across the Island [Vodič po otoku] by Senko Karuza as a vision of a new, post-postmodern type of utopia. Przemiany utopii w chorwackiej prozie insularnej drugiej połowy XX i początku XXI wieku na wybranych przykładach Artykuł jest próbą pokazania innego sposobu prezentowania najnowszej literatury chor­wackiej aniżeli poprzez takie tematy jak problematyka narodowej tradycji kraju, patriotyzm, postkomunizm, kwestie tożsamości i emigracji, co wydaje się najbardziej popularną tendencją wśród polskich badaczy. Autor artykułu, wpisując swoje badanie w nurt regionalistyczny, omawia chorwacką prozę insularną poprzez kategorię utopii. Izgubljeni zavičaj Slobodana Novaka widzi jako przykład utopii modernistycznej, Otok snova Damira Miloša interpretuje jako postmodernistyczną dystopię, zaś Vodič po otoku Senka Karuzy postrzega jako wizję nowego rodzaju utopii post-postmodernistycznej