Grenzeloze GeneesKunst

Grenzeloze GeneesKunst gaat over integrale ziekenhuiszorg op maat voor oudere patiënten met meerdere chronische ziektes. Deze groep patiënten ervaart vaak ook problemen op andere domeinen, wat leidt tot kwetsbaarheid. De huidige ziekenhuiszorg is onvoldoende toereikend voor deze patiënten. Om te komen tot geïntegreerde zorg pleit Barbara Munster om 5 grenzen op te heffen.De eerste grens vraagt om aandacht voor functionele en psychosociale problemen in de ziektegerichte zorg. Het is belangrijk voor de kwaliteit om geheugenproblemen te herkennen om de behandeling af te stemmen op de mogelijkheden van patiënten met dementie. Een tijdige diagnose is ook cruciaal voor het bespreken van behandelwensen op het moment dat patiënten daartoe nog in staat zijn.De tweede grens betreft het toevoegen van niet-behandelen als waardevolle behandelkeuze. Die keuze wordt gebaseerd op de behandeldoelen en voorkeuren van de patiënt en de mogelijkheden en risicos van behandelingen.De derde grens gaat over de gefragmenteerde zorg bij patiënten met behandelaren. Het verbeteren van de zorg vereist een regiebehandelaar en multidisciplinaire beoordeling om een samenhangend behandelplan af te stemmen.De vierde grens gaat over goede communicatie en samenwerking tussen verschillende zorgorganisaties omdat zorg toenemend gecentraliseerd wordt.De vijfde grens gaat over integratie van zorg, wetenschappelijk onderzoek en beleidsontwikkeling voor zorginnovatie en het meten van de effectiviteit daarvan.Behandeling van oudere patiënten met meerdere chronische ziekten zal altijd een vorm van GeneesKunst blijven vanwege het gebrek aan solide bewijs. De toenemende zorgvraag van deze groep in combinatie met het tekort aan personeel, vereist een transitie. Patiënten, zorgverleners, wetenschappers en beleidsmakers zullen de grenzen moeten verleggen