Langdurig gebruik van tweedegeneratieantidepressiva en rijvaardigheid

De vraag of het gebruik van tweedegeneratieantidepressiva effect heeft op de rijvaardigheid van patiënten met een klinische depressie is nog niet beantwoord. De conclusies uit epidemiologisch onderzoek zijn niet eenduidig. Experimentele studies laten weinig invloed zien van tweedegeneratieantidepressiva op de rijvaardigheid, maar deze studies wijken vaak methodologisch af van de klinische praktijk. Dit artikel beschrijft de uitkomsten van een onderzoek naar de effecten van een langdurige behandeling (6–52 weken) met tweedegeneratieantidepressiva in een steekproef van klinisch depressieve patiënten. Patiënten die werden behandeld met een medicijn uit deze groep (n = 24) werden vergeleken met patiënten die chronisch behandeld werden met een benzodiazepine (n = 31), een onbehandelde patiëntengroep (n = 10) en een controlegroep van gezonde vrijwilligers (n = 24). De uitkomsten tonen aan dat de eerste groep significant beter presteerde op een gestandaardiseerde rijtest op de weg dan de andere twee patiëntengroepen, maar dat deze groep het nog steeds slechter deed dan de controlegroep. Een correlatieanalyse liet een verband zien tussen de ernst van de depressie en de prestatie op de rijtest. De conclusie is dan ook dat depressieve klachten een probleem vormen voor de rijveiligheid en dat een behandeling met een tweedegeneratieantidepressivum dit risico kan doen afnemen