Mensenwensen en de inrichting van natuurbeleid

Het gangbare beleid van de rijksoverheid voor behoud en ontwikkeling van fysieke natuur, bos en landschap berust nog sterk op toepassing van het zogenaamde deskundigheidsmodel. Daarin staat de natuur als invalshoek centraal. Er is behoefte aan een beleid dat een redenering vanuit natuurwaarden verbindt met een redenering vanuit mensenwensen ten aanzien van natuur. Het is echter niet duidelijk wat daarvan de consequenties zijn. Doel van deze studie is een inventarisatie van mogelijkheden en voorwaarden voor een beleid dat een grotere plaats inruimt voor mensenwensen. De studie is opgezet als een inventarisatie van leerervaringen met interactief beleid. Er is speciale aandacht voor cases op het gebied van bosaanleg, maar ook voor plattelandsontwikkeling. Ook komt de inrichting van een interactief beleidsproces aan de orde (procesarchitectuur). Dit kan nog verschillende vormen aannemen en verschillende uitgangspunten hebben. De conclusie is dat respect voor mensenwensen vraagt om een aanpassing van doelstellingen en om verrijking met sociale instrumenten. Het natuurbeleid komt daardoor dichter bij de werkelijkheid van alledag te staan