Forfaitaire waarden voor gasvormige stikstofverliezen uit stallen en mestopslagen; gew. druk

De Europese Nitraatrichtlijn stelt grenzen aan de hoeveelheid stikstof die via dierlijke mest op landbouwgronden mag worden toegediend. De Nederlandse mestwetgeving schrijft bovendien voor dat veebedrijven met een mestoverschot contracten moeten afsluiten met akkerbouwers over de afname van het teveel aan mest op hun bedrijven. De oppervlakte landbouwgrond waarvoor contracten moeten worden afgesloten, wordt bepaald door de aanvoernormen voor stikstof en door de excretie van stikstof door het vee, gecorrigeerd voor gasvormige stikstofverliezen uit stallen en mestopslagen. Experts van acht instellingen in Nederland hebben in opdracht van het Ministerie van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij de beschikbare informatie over gasvormige stikstofverliezen uit stallen en mestopslagen bestudeerd. Op basis van deze informatie is voor alle diercategorieën vermeld in de Meststoffenwet berekend wat de stikstofverliezen zijn uit stallen en mestopslagen door vervluchtiging van ammoniak (NH3), stikstofoxide (NO), lachgas (N2O) en stikstofgas (N2). Daarbij is onderscheid gemaakt tussen verschillende huisvestingssystemen, variërend van gangbare tot emissiearme systemen en van batterijen tot potstalsystemen. De berekeningen tonen aan dat de verliezen aan gasvormige stikstofverbindingen fors zijn, variërend van 5 tot meer dan 50% van de door de dieren uitgescheiden stikstof, afhankelijk van vooral mestsamenstelling, huisvestingssysteem en mestbehandeling. De onzekerheid in de berekende stikstofverliezen is echter fors