Het effect van gewone esdoorn op de diversiteit van bos; een oriënterende studie

Gewone esdoorn is een boomsoort die een dominant karakter heeft en daardoor vaak als bedreigend wordt gezien voor de biodiversiteit, zeker waar de soort zich uitbreidt. In deze studie is gekeken naar het effect tussen het voorkomen van gewone esdoorn en de diversiteit aan plantensoorten in de ondergroei. In vijf locaties zijn drie fasen van veresdoorning vergeleken: 1 het oorspronkelijke bos, nog zonder esdoorn, 2 uitbreiding met esdoorn in de stakenfase, en 3 een kern van oud esdoornbos. De diversiteit in de stakenfase bleek het geringst en bleek weer bijna tot het oorspronkelijke niveau terug te keren in oud esdoornbos, vooral in de moslaag. Ondanks het kleine aantal locaties kan uit dit oriënterende onderzoek, gesteund door literatuuronderzoek, toch deze opvallende voorlopige conclusie worden getrokken. Ouder esdoornbos scoort redelijk goed op diversiteit. Esdoorn heeft vooral negatieve effecten in de stakenfase, maar deze effecten treden waarschijnlijk ook op bij andere boomsoorten. Nader onderzoek hiernaar is gewenst. Beheerders dienen het soms geringe effect van esdoorn op de biodiversiteit goed af te wegen tegen de meestal hoge kosten van bestrijding. Uitbreiding van esdoorn (en andere boomsoorten) in open vegetaties, bijvoorbeeld de duinenkan wel een probleem zijn omdat hierdoor bepaalde vegetatietypen achteruitgaan. Ook in landgoederen en parken wordt esdoorn soms als een lastig onkruid beschouwd, meestal uit cultuurhistorisch oogpunt