Natuurlijke immobilisatie van zware metalen in de bodem

In Nederland zijn grote hoeveelheden licht met zware metalen verontreinigde grond en baggerspecie aanwezig. Een eenvoudige methode om hiermee om te gaan is immobilisatie van de zware metalen in de vorm van sulfiden. Hiervoor is het noodzakelijk dat degrond of baggerspecie anaëroob onder aanwezigheid of toevoer van sulfaat wordt opgeslagen. Risico van dit concept van natuurlijke immobilisatie is dat, als gedurende een periode niet kan worden voldaan aan de randvoorwaarden, er hermobilisatie kan optreden. Dit risico is onderzocht. Het grootste risico is een onverwachte verlaging van het grondwaterpeil of het optreden van een extreem droge periode. Dit is gesimuleerd in het Rhizotron van Wageningen UR. Er is gebruik gemaakt van een baggerspecie met verhoogde concentraties zink en cadmium. In de uitgangssituatie bevatte het poriewater verhoogde hoeveelheden zware metalen. Opnieuw vastleggen van de zware metalen in sulfiden vereiste circa vijftig dagen. Hierna zijn grondwaterpeilen verlaagd en is een extreem droog jaar gesimuleerd. Dit zorgde boven in de specie voor sulfaatvorming, wat werd gevolgd door mobilisatie van zware metalen. Dit proces duurde vier maanden of langer, waarbij de aanwezigheid van gewas het proces versnelde. Op de plaatsen in de specie waar geen aërobie werd aangetroffen, is waargenomen dat de zware metalen op den duur sterker worden gebonden, wat resulteert in lagere concentraties. Deze waarden lagen onder de streefwaarde voor water. Resultaten van het onderzoek zijn vertaald naar adviezen voor de inrichting van locaties voor natuurlijke immobilisatie. Aangegeven is waarmee rekening moet worden gehouden bij het herstel van de situatie na een verstoring