Verenpikken bij legkippen: wat maakt een kip tot een verenpikker?

Bij legkippen ontwikkelt zich vaak verenpikken, het beschadigen of uittrekken van veren van soortgenoten, en soms ook kannibalisme, het verwonden van soortgenoten en het consumeren van bloed of vlees. Het uittrekken van veren levert pijn en ongemakt op voor het dier dat gepikt wordt. Het slachtoffer krijgt kale plekken op haar lichaam, hetgeen kan resulteren in problemen met de warmtehuishouding. Ook zijn de kale plekken aantrekkelijk voor soortgenoten om naar te pikken. Dit kan leiden tot ontwikkeling van kannibalisme, hetgeen gepaard gaat met een sterk verminderd welzijn en hoge uitvalspercentages. In het proces van domesticatie is de kip vanuit de vrije natuur naar het boerenerf verplaatst, vervolgens naar een afgesloten kippenren, en tenslotte naar de legbatterij, waar de dieren in kleine groepjes in kooien worden gehouden. Deze verhuizing van de vrije natuur naar de legbatterij heeft voor- en nadelen voor de kip gehad. Wat betreft de beschikbaarheid van voedsel en bijvoorbeeld bescherming tegen ziekte en predatie is de kip erop vooruit gegaan, maar wat betreft levensruimte en mogelijkheid tot het vertonen van het complete gedragsrepertoire, biedt de legbatterij weinig ruimte en mogelijkhede