Bank fragility and financial stability policies

Dit proefschrift onderzoekt de verschillende oorzaken van bankfragiliteit en de effectiviteit van relevante macroprudentiële instrumenten alsmede het bij het behouden of herstellen van stabiliteit in het banksysteem. De resultaten geven aan dat een hoge afhankelijkheid van marktfinanciering verband houdt met een lagere bankstabiliteit en dat de negatieve effecten worden versterkt door toenemende concurrentie. Het liquiditeitsrisico van banken loopt op naarmate banken gevoelig worden voor bankruns. Daarom impliceert een kredietportefeuille met een hoge leverage een hoger algemeen risico, zelfs als het uit veilige activa bestaat. Vanuit een beleidsperspectief suggereert de analyse dat effectief macroprudentieel beleid, en met name lagere Loan to Value ratio’s, samenhangt met een daling van de hypotheekschuld. Tenslotte laten de resultaten zien dat bailout-beleid effectief was om het wanbetalingsrisico van banken te verminderen, maar het genereerde een risico-overdracht van banken naar overheden en versterkte de bank - overheden besmettingskanalen in Europa.This book investigates various causes of bank fragility and the effectiveness of key macro-prudential tools and bailout policies in preserving or restoring stability in the banking system. The results indicate that a high reliance on wholesale funding is associated with lower bank stability and the negative effects are amplified in a competitive environment. The liquidity risk of banks increases as they become susceptible to bank runs by wholesale financiers. Therefore, a loan portfolio financed with high leverage implies higher overall risk even if it consists of safe assets. From a policy perspective, the analysis suggests that macro-prudential policies, and in particular lower regulatory loan-to-value ratios, are associated with a reduction in mortgage defaults. Finally, the results show that bailout policies were effective in reducing the default risk of banks, however they generated a risk transfer from banks to governments and amplified the bank-sovereign contagion channels in Europe