Fifty years of Orthopedagogy in Groningen: Believe it or not

Orthopedagogiek Groningen heeft zich in de afgelopen vijftig jaar ontwikkeld tot een omvangrijke groep met aan het begin van 2018 zo’n negentig medewerkers. In deze bijdrage staan we stil bij hoe het zo ver is gekomen en wat dit heeft opgeleverd. De focus ligt op de onderzoeksthema’s die in de loop van de jaren zijn ontstaan. We maken hierbij een onderscheid in drie perioden: generalistisch (1966-1978), komend tot differentiatie (1978-2004), en zich nog verder profilerend (2004-heden). Opmerkelijk is dat een van de nestors van de academische orthopedagogiek, de Leidse emeritus hoogleraar Jan van der Ploeg, in het debat over de bestaansgrond en identiteit van de orthopedagogiek de stelling betracht dat Groningen “anders durft te zijn”, daarmee zinspelend op een ontwikkeling bij sommige zusterfaculteiten waarbij orthopedagogiek niet meer zo evident afgebakend is van aanpalende disciplines, zoals de (kinder- en gezins-)psychologie. We concluderen dat het onderzoek naar hulp bij opvoeding en begeleiding van personen (kinderen, adolescenten, volwassenen) met beperkingen, met gedrags- en opvoedingsproblemen en/of met onderwijs- en leerproblemen (de ‘traditionele’ orthopedagogische drieslag) in Groningen gedijt als nooit tevoren.Orthopedagogy in Groningen has developed over the past fifty years into a large group with around ninety staff members at the beginning of 2018. In this contribution, we will reflect on how things have advanced and what has been achieved. The focus is on the research themes that have emerged over the years. We make a distinction in three periods: generalistic (1966-1978), leading to differentiation (1978-2004), and profiling itself even more strongly (2004-present). It is noteworthy that one of the nestors of our discipline, the Leiden emeritus professor Jan van der Ploeg, in the debate on the raison d' être and identity of Orthopedagogy, states that Groningen "has the courage to be different", referring to some sister faculties where Orthopedagogy is no longer clearly distinguishable from neighbouring disciplines, such as (child- and family-) psychology. We conclude that our research into the education and support of persons with disabilities, with behavioural and parenting problems and/or with educational and learning problems (the three ‘traditional’ orthopedagogic subdomains) in Groningen flourishes as never before